Zaburzenia selektywnego odżywiania (SEN) to problem, z którym coraz częściej spotykamy się u dzieci w każdym wieku. Zagadnienia żywieniowe związane ze Spożywaniem wybranych produktów, ograniczaniem ich (np. żywność z danej firmy, o wybranej konsystencji, zawężona gama produktów);
słaba tolerancja na wprowadzenie nowej pozycji do jadłospisu – płacz, niepokój (anoreksja), reakcja na wymioty;
lubi jedzenie o silnym smaku; konsystencja jedzenia — dziecko prosi np. o dodanie jedzenia do owsianki.
Dzieci z ograniczoną listą pokarmów są nazywane niejadkami… Jednak ważne jest, aby zastanowić się, dlaczego dziecko nie chce jeść wszystkich pokarmów. Problem spożywania różnych pokarmów może mieć głębsze przyczyny. Nie można zakładać, że dziecko jest niejadkiem i „wyrośnie z tego”. A jeśli nie „wyrośnie”? Problem będzie się tylko pogłębiał…
Przyczyny wybiórczości pokarmowej
- emocjonalne – płacz przed posiłkiem, dziecko odmawiające jedzenia i rozmawianie o jedzeniu;
- społeczne — lęk przed pójściem do szkoły i na imprezy pozalekcyjne, wyjazdy, lęk przed wyśmianiem przez rówieśników;
- fizyczne — żywieniowe niedobory i problemy ze wzrostem.
Jakie objawy wskazują na selektywność pokarmową dziecka?
Bardzo ważne jest, aby szybko rozpoznać, że Twoje dziecko ma problem z karmieniem. Objawy sugerują, że pojawia się wcześniej. Należą do nich:
Niechęć dotykania jedzenia:
- Maluchy mają trudności z dotykaniem jedzenia, na przykład niektórych warzyw i owoców,
- dzieci bardzo szybko wycierają ręce po kontakcie z jedzeniem,
- dzieci dotykają jedzenia w nietypowy sposób, np. opuszkami palców lub serwetkami,
- wkładanie do ust różnych przedmiotów, na przykład: palce, ubrania lub przybory szkolne,
- wymioty na widok pokarmów, które dziecko odmawia z powodu ich smaku lub konsystencji,
- zadławienie się jedzeniem,
- plucie jedzenie, bawić się jedzeniem.
Problemy z połykaniem lub żuciem jedzenia.
Jeśli rodzice zaobserwują te objawy, należy postawić dokładniejszą diagnozę. Powinno się wykonać badania, aby wykluczyć problemy medyczne, takie jak:
nieprawidłowości anatomiczne (rozszczepy, niewspółosiowość, problemy z rozstępami, powiększone migdałki), alergie pokarmowe, splątki zaburzenia metaboliczne i behawioralne (np. fobie), powikłania neurologiczne (np. porażenie mózgowe) u dzieci). Wyeliminowanie tych problemów pomoże rodzicom wybrać odpowiednią metodę terapii dziecka. Czasami potrzebne jest wsparcie specjalistów: pediatrów, neurologów, gastroenterologów, integracyjnych terapeutów sensorycznych, psychologów czy dietetyków w doborze pokarmów terapeutycznych. W przypadkach, gdy zaburzeniu towarzyszy opóźnienie rozwoju motoryki jamy ustnej lub zaburzenia mowy, zaleca się zajęcia logopedyczne.
Zaburzenia integracji sensorycznej i wybiórczość pokarmowa
Integracja sensoryczna odgrywa ważną rolę w prawidłowym żywieniu dzieci i niemowląt. Niezwykła sztuczna inteligencja objawia się różnymi defektami i awariami. Zaburzenia integracji sensorycznej są związane ze słabym odbiorem sensorycznym bodźców. Kiedy jesz, aktywują się wszystkie zmysły: smak, słuch, węch, dotyk i wzrok. Niedojrzały układ nerwowy niemowlęcia nie radzi sobie z sortowaniem bodźców z otoczenia. Doświadczenie bodźców jest również inne dla każdego dziecka. Niektóre dzieci są nadwrażliwe, inne mają trudności z odbiorem bodźców – są zbyt wrażliwe. Trzecia grupa to poszukiwacze doznań – ludzie, którzy nieustannie szukają „uczuć”. Dysregulacja sensoryczna przyczynia się do zaburzeń odżywiania.
Jedzenie angażuje zmysły i umysł.Ponadto dzieci jedzą również w grupach innych niż rodzina. Obecność innych dzieci wpływa na zachowania żywieniowe.
