Dawanie dzieciom niezależności, w jakiejkolwiek formie, może być trudną decyzją dla rodzica. Chcemy się nimi opiekować w jak największym stopniu, więc dawanie im pewnej niezależności może być denerwujące. Ale, jak każdy rodzic wie, większość dzieci pragnie jakiejś formy niezależności od najmłodszych lat. Czy jest to możliwość samodzielnego chodzenia do szkoły, wychodzenia z przyjaciółmi, czy nawet po prostu posiadania odrobiny prywatności w swoim pokoju.
Każdy rodzic będzie miał swoje własne sposoby na umożliwienie dziecku niezależności, ale nie da się ukryć, że jest to istotna część dorastania. To samo dotyczy edukacji.
Zachęcanie do odpowiedzialności
Może się wydawać, że zrobienie kroku w tył od harmonogramu nauki dziecka jest ryzykownym posunięciem, ale nie musi być aż tak drastyczne. Pytając ich, jaką pracę muszą wykonać, a nie mówiąc im, otrzymają poczucie odpowiedzialności w wyniku pewnej dodatkowej niezależności. Nadal możesz monitorować ich postępy z dystansu i wkraczać, jeśli potrzebna jest pomoc, ale danie dziecku trochę przestrzeni pomoże mu rozwinąć umiejętności uczenia się na własną rękę.
Uczenie rozwiązywania problemów
Praca domowa jest dość bezużytecznym ćwiczeniem, jeśli zawsze pomagasz w niej swojemu dziecku. Zamiast więc siadać z nim każdego wieczoru, aby je przerobić, zachęcaj dziecko do samodzielnych prób, zanim poprosi o pomoc. Próbując samodzielnie poradzić sobie z zadaniem domowym, dziecko nauczy się stawiać czoła wyzwaniom, a także rozwinie umiejętność rozwiązywania problemów.
Określanie mocnych i słabych stron
Biorąc odpowiedzialność za własną naukę, dziecko będzie mogło lepiej ocenić, w czym jest najlepsze, a nad czym musi jeszcze popracować. Uświadomienie sobie mocnych i słabych stron dziecka oraz tego, co sprawia mu przyjemność, a co nie, jest bezcenne dla jego rozwoju edukacyjnego i pomoże mu przez cały okres nauki w szkole.
Zacznij zachęcać do samodzielności
Możesz nie chcieć, aby Twoje maluchy dorastały zbyt szybko, ale niezależność jest czymś, czego muszą się nauczyć. Jeśli tego nie zrobią, to mogą reagować złością i oporem, cierpieć z powodu uczucia opuszczenia i rozwijać pozornie obojętną postawę.
Ostatnią rzeczą, jakiej chcemy dla naszych dzieci, jest poczucie niepewności i podatność na zewnętrzne zagrożenia, więc zacznijcie zachęcać do niezależności już teraz. Pomoże im to wyrosnąć na silnych, kompetentnych i zdolnych dorosłych, gotowych do podjęcia świata i jego wyzwań.
Dzieci, które nie mają dobrze rozwiniętego języka, często komunikują się poprzez to, co robią, czyli swoje zachowanie.
Wyzwaniem jest ustalenie, co dziecko komunikuje przez to zachowanie: Czy oznacza to, że jest bardzo podekscytowane? Czy oznacza to, że jest nieszczęśliwe, a może nawet cierpi? Wypracowanie języka, który pozwoli na komunikowanie tych uczuć jest kluczowe dla nauki małych dzieci i rozwoju samokontroli, ale także kluczowe dla nas w zrozumieniu, w jakim punkcie znajduje się dziecko w swojej nauce, abyśmy mogli zaplanować kolejne kroki.
