Małe dzieci uczą się zachowań, a zastosowanie behawioralnego “ABC” (antecedencja – zachowanie – konsekwencja) może pomóc w opracowaniu strategii, które można wykorzystać do ograniczenia niewłaściwych zachowań i nagradzania właściwych. Teoria społecznego uczenia się zakłada, że dzieci uczą się poprzez obserwację, naśladowanie i wzorowanie się na ludziach wokół nich.
Dzieci zazwyczaj osiągają kamienie milowe w rozwoju, które odzwierciedlają ich zdolności, takie jak chodzenie i mówienie. Kiedy dzieci doświadczają opóźnień w nauce, może to mieć wpływ na ich zdolność uczenia się, rozumienia i komunikowania, a czasami są oceniane jako mające problemy z zachowaniem.
PRZEDE WSZYSTKIM RELACJE
Relacje są ważne i dzieci łatwiej reagują, kiedy są w relacji wzajemnej troski i szacunku. Jest bardziej prawdopodobne, że dzieci będą zachowywać się tak, jak byśmy tego chcieli, gdy znajdą się w środowisku, które ogranicza możliwości trudnych zachowań i gdzie dorośli zapewniają doświadczenia i oczekiwania odpowiednie dla ich wieku rozwojowego. W ten sposób zminimalizujemy czynniki wyzwalające trudne zachowania, takie jak napady złości, agresja i bunt. Małe dzieci nie zawsze są w stanie powiedzieć nam, co czują i często przekazują swoje uczucia poprzez zachowanie. Wielu dorosłych i rodziców ma jednak czasem problemy ze zrozumieniem zachowania dziecka, co może prowadzić do wybuchów złości, kłótni i stresu w domu.
RELACJA DOROSŁY-DZIECKO
Im bardziej dziecko czuje się kochane i rozumiane przez Państwa, tym łatwiej będzie mu kontrolować swoje zachowanie. Regularnie spędzaj z dzieckiem czas, który nie koncentruje się na jego zachowaniu. Wykorzystaj zabawę, gry, opowiadanie historii, aby stworzyć specjalny czas na rozwijanie waszej wspólnej relacji.
WIEDZA
Upewnij się, że wiesz, że Twoje dziecko jest w stanie zrobić to, o co prosisz. Czasami rodzice/opiekunowie postrzegają niewłaściwe zachowanie dziecka jako coś, co robi ono “celowo”. Czasami może to być prawda, ale może się też okazać, że zachowanie jest całkiem normalne dla wieku rozwojowego dziecka.
PODSTAWOWE ZASADY
Ustalcie uzgodnione zasady i utrzymujcie je w prostocie. Nie zmieniaj zasad w zależności od okoliczności.
POWTARZANIE
Powtarzanie jest częścią nauki. Zdecyduj, ile razy powtórzysz polecenie, zanim zaczniesz je realizować. Dla małego dziecka nie powinno to być więcej niż 2 lub 3 razy. Możesz zacząć od ostrzeżenia dziecka, co się stanie, jeśli nie zrobi tego, co mu się każe, a następnie zastosować konsekwencję. Pamiętaj, że jeśli powtórzysz polecenie wiele razy, dziecko nauczy się nie reagować, dopóki nie powtórzysz go wiele razy!
BĄDŹ KONSEKWENTNY
Dzieci czują się bezpiecznie, kiedy wiadomo, czego się od nich oczekuje. Wszyscy dorośli związani z dzieckiem muszą mieć te same zasady. Trzymajmy się ustalonych zasad i starajmy się nie ustępować tylko dla “spokoju”.
POZYTYWNE WZMOCNIENIE
Jest to najbardziej pomocne, aby pomóc dziecku zachowywać się w sposób, o który je prosiłeś. Chwal swoje dziecko, aby zwiększyć jego pewność siebie i poczucie osiągnięć.
Pamiętaj, aby nie stosować nagród materialnych (takich jak nowa zabawka) za dobre zachowanie. Kiedy dziecko zachowało się zgodnie z Twoją prośbą, spróbuj zrobić razem coś, co naprawdę lubi, np. grę, wspólną zabawę lub wycieczkę do parku. Wzmacniające są również nagrody przerywane, tzn. przyłapuj dziecko, gdy robi coś dobrze!
STOSOWANIE KONSEKWENCJI
Stosowanie konsekwencji pomaga nauczyć dziecko właściwego zachowania. Rozwija to w dziecku poczucie odpowiedzialności za swoje czyny i pomaga mu nauczyć się, jak postępować inaczej w przyszłości. Uważaj, aby nie dawać ostrych konsekwencji, kiedy jesteś zły, których nie będziesz przestrzegał! Stwórz logiczną konsekwencję dla zachowania dziecka. Na przykład, jeśli nie odłoży swoich zabawek, to nie będzie mogło się nimi bawić przez określony czas.
DAWAJ DOBRY PRZYKŁAD
Dzieci uczą się wiele poprzez naśladowanie innych, zwłaszcza rodziców/opiekunów. Jeśli w złości wpadasz w złość, dziecko uczy się, że tak należy się zachowywać.Szanuj swoje dziecko i nigdy nie bój się przeprosić, jeśli popełniłeś błąd.
