Zapłodnienie in vitro jest jedną z najczęstszych i najskuteczniejszych dostępnych technik zwiększania szans na ciążę. Polega na zapłodnieniu komórki jajowej poza ciałem, w naczyniu laboratoryjnym, a następnie wszczepieniu jej do macicy kobiety. Aby doszło do pomyślnego zapłodnienia in vitro, Twój udział oraz udział Twojego lekarza (endokrynologa reprodukcyjnego), pielęgniarek i embriologów wymaga ścisłej koordynacji. Po pierwsze, bierzesz leki, które sprawiają, że kilka twoich jaj jest dojrzałych i gotowych do zapłodnienia. Następnie lekarz wyjmuje jaja z ciała i miesza je z plemnikami w laboratorium, aby pomóc plemnikom zapłodnić jaja. Następnie umieszczają jedno lub więcej zapłodnionych jaj (zarodków) bezpośrednio do macicy. Ciąża ma miejsce, jeśli którykolwiek z zarodków zagnieździ się w wyściółce macicy.
In vitro ma wiele kroków, a ukończenie całego procesu zajmuje kilka miesięcy. Czasami działa za pierwszym razem, ale wiele osób potrzebuje więcej niż jednej serii takiego zabiegu, aby zajść w ciążę. In vitro zdecydowanie zwiększa twoje szanse na ciążę, jeśli masz problemy z płodnością, ale nie ma gwarancji – ciało każdego jest inne, w związku z tym nie będzie działać dla wszystkich. Gdy jajniki wytworzą wystarczającą ilość dojrzałych jaj, lekarz usuwa jaja z organizmu (nazywa się to pobieraniem jaj). Pobieranie jaj to drobna procedura chirurgiczna wykonywana w gabinecie lekarskim lub w klinice płodności. Otrzymasz leki, które pomogą Ci być zrelaksowanym podczas zabiegu.
Za pomocą ultradźwięków, aby zobaczyć wnętrze ciała, lekarz umieszcza cienką, pustą rurkę przez pochwę i do jajnika i pęcherzyków, które utrzymują jaja. Igła jest podłączona do urządzenia ssącego, które delikatnie wyciąga jaja z każdego pęcherzyka. W laboratorium twoje jaja są mieszane z plemnikami od twojego partnera lub dawcy – nazywa się to inseminacją.
Jaja i plemniki są przechowywane razem w specjalnym pojemniku i wtedy następuje zapłodnienie. W przypadku plemników, które mają mniejszą ruchliwość (nie pływają tak dobrze), można je wstrzykiwać bezpośrednio do jaj w celu promowania zapłodnienia. Gdy komórki w zapłodnionych jajach dzielą się i stają się zarodkami, ludzie pracujący w laboratorium monitorują postępy. Około 3-5 dni po pobraniu jaja, jeden zarodek lub więcej jest umieszczanych w macicy (nazywa się to transferem zarodków). Lekarz przesuwa cienką rurkę przez szyjkę macicy do macicy i wprowadza zarodek bezpośrednio do macicy przez rurkę.
Ciąża ma miejsce, jeśli którykolwiek z zarodków przyczepi się do wyściółki macicy. Transfer zarodków odbywa się w gabinecie lekarskim lub w klinice leczenia niepłodności i zwykle nie jest bolesny. Zaplanuj odpoczynek przez resztę dnia po transferze zarodka. Możesz wrócić do normalnych zajęć następnego dnia. Możesz również przyjmować tabletki lub codziennie przyjmować zastrzyki hormonu zwanego progesteronem przez pierwsze 8-10 tygodni po transferze zarodka. Hormony ułatwiają zarodkowi przetrwanie w macicy.
Twój lekarz może porozmawiać z Tobą o wszelkich wątpliwościach dotyczących ryzyka zapłodnienia in vitro i możliwych skutków ubocznych. Zabieg in vitro może być również trudny emocjonalnie, zarówno dla osoby wykonującej procedury, jak i dla jej partnera i / lub rodziny. Wiele osób wykonujących zabiegi in vitro zmaga się z depresją i lękiem w trakcie całego procesu.
Rozmowa z ludźmi, którzy przeszli przez problemy z płodnością, może być naprawdę pomocna, jeśli czujesz się przytłoczony lub zniechęcony. Społeczności online są również dobrymi miejscami do poznawania ludzi, którzy rozumieją, przez co przechodzisz i mogą zaoferować porady i wsparcie. Doradcy i terapeuci mogą być również źródłem komfortu i uspokojenia.
Niepożądane działania leków na płodność
Niektóre działania niepożądane leków na płodność mogą obejmować:
- Bóle głowy
- Wahania nastroju
- Ból brzucha
- Uderzenia gorąca
- Wzdęcia brzucha
- Zespół hiperstymulacji jajników
Działania niepożądane po zastosowaniu zabiegu in vitro
Niektóre działania niepożądane po przeprowadzeniu zabiegu in vitro mogą obejmować:
- Przepuszczanie niewielkiej ilości płynu (może być klarowne lub zabarwione krwią) po zabiegu
- Łagodne skurcze
- Łagodne wzdęcia
- Zatwardzenie
- Tkliwość piersi
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Dodatkowe ryzyko związane z zabiegiem in vitro obejmuje:
- Pobieranie jaj niesie ze sobą ryzyko krwawienia, infekcji i uszkodzenia jelita lub pęcherza moczowego
- Szansa na ciążę mnogą zwiększa się dzięki zastosowaniu leczenia bezpłodności. Istnieją jednak dodatkowe zagrożenia i obawy związane z wielokrotnością w czasie ciąży, w tym zwiększone ryzyko przedwczesnego porodu i niskiej masy urodzeniowej.
Dodatkowo należy pamiętać, że możesz zdecydować się na użycie komórek jajowych dawcy, nasienia lub zarodków. Pamiętaj jednak, aby porozmawiać z doradcą doświadczonym w problemach z dawcami. Będziesz chciała być informowana o różnych kwestiach prawnych związanych z dawstwem gamet, w tym o prawach dawcy.
Zdrowe jajowody to podstawa
Im zdrowsze jajowody, tym wyższe wskaźniki sukcesu in vitro. Kobiety z wypełnioną płynem blokadą w jednym lub obu jajowodach (zwanych hydrosalpinx) mają niższe wskaźniki sukcesu, mimo że zapłodnienie in vitro całkowicie omija jajowody. Prosta procedura zwana salpingektomią przed próbą przeprowadzenia zabiegu może w sposób znaczący zwiększyć szanse na sukces.
Po zabiegu
Możesz zauważyć krwawe lub wyraźne wydzieliny po przeniesieniu. Ten rodzaj plamienia lub wydzieliny jest całkowicie normalny i nie jest oznaką, że zarodek (zarodki) został utracony. Zwykle jest to tylko wynik manipulowania szyjką macicy podczas zabiegu. Również nie jest niczym niezwykłym: łagodne skurcze, wzdęcia, a nawet lekko ostre bóle kilka dni po przeniesieniu. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz pytania dotyczące bólu, którego doświadczasz. Największe zagrożenia dla zdrowia dziecka wynikają z możliwości, że będzie dwoje lub więcej dzieci. Wielokrotności wiążą się z wieloma zagrożeniami, w tym wcześniactwem i ryzykiem, które wynika ze zbyt wczesnego urodzenia. Nawet pojedyncze dzieci z in vitro stoją w obliczu zwiększonego ryzyka, w tym przedwczesnego porodu i niskiej masy urodzeniowej.
O tym należy pamiętać!
Liczba przenoszonych zarodków zazwyczaj zależy od liczby zebranych jaj i wieku matki. Ponieważ szybkość implantacji zmniejsza się wraz z wiekiem kobiet, w zależności od wieku można wszczepić więcej jaj, aby zwiększyć prawdopodobieństwo implantacji. Jednak większa liczba przenoszonych jaj zwiększa szanse na ciążę mnogą.
Pamiętaj, aby porozmawiać z lekarzem przed zabiegiem, ile zarodków należy wszczepić. Twoje jaja będą gotowe do pobrania około 36 godzin po wystrzeleniu hCG. Lekarz pobierze jaja przezpochwowo za pomocą igły kierowanej ultradźwiękami, która dociera do jajników i zasysa płyn i jajo z każdego pęcherzyka. Większość lekarzy próbuje pobrać od 10 do 15 jaj na cykl. Pobieranie jaj trwa zazwyczaj od 20 do 30 minut i odbywa się w sedacji dożylnej, więc nie poczujesz żadnego dyskomfortu.
Ponieważ po zabiegu będziesz oszołomiona, będziesz potrzebować kogoś innego, kto odwiezie cię do domu. Po powrocie zaplanuj resztę dnia wolnego, odpoczynek i relaks. Pamiętaj, aby unikać działań o dużym wysiłku, a nawet seksu aż do czasu wykonania testu ciążowego. Twoje jaja zostaną zapłodnione za pomocą wewnątrz cytoplazmatycznego zastrzyku plemników (ICSI), gdy pojedynczy plemnik zostanie wstrzyknięty do komórki jajowej, lub standardowej inseminacji, w której pobrane jaja są umieszczane na szalce Petriego z 50 000 do 100 000 plemników w nadziei, że magia zapłodnienia nastąpi.
Embriolog będzie monitorował każdy rozwijający się zarodek w ciągu najbliższych trzech do pięciu dni, szukając zdrowego wzrostu i rozwoju. Do trzeciego dnia po zapłodnieniu (etap rozszczepienia) celem jest posiadanie zarodka sześcio- do ośmiokomórkowego, a do piątego dnia powinna być zdrowa blastocysta. Około 30 do 50 procent zarodków z in vitro dociera do stadium blastocysty. Wszelkie dodatkowe zarodki, które nie zostaną przeniesione, można zamrozić do wykorzystania w przyszłości.
Wkrótce po zapłodnieniu (zwykle w dniu pobrania komórki jajowej lub w dniu transferu zarodka) lekarz może rozpocząć przyjmowanie dodatkowego progesteronu poprzez wstrzyknięcie, czopek dopochwowy lub żel dopochwowy. Hormon ten zoptymalizuje wyściółkę macicy w oczekiwaniu na transfer zarodka i implantację. Lek jest zwykle kontynuowany co najmniej do uzyskania pozytywnego wyniku testu ciążowego i często przez 8 do 10 tygodni ciąży.
Zwykle trzy lub pięć dni po pobraniu i zapłodnieniu jaj (lub jeśli używasz zamrożonych zarodków, gdy wyściółka macicy jest gotowa do implantacji), zarodek lub zarodki są przenoszone do macicy. Liczba przenoszonych jaj będzie zależeć od wieku – zaleca się, aby kobiety poniżej 35 roku życia miały na przykład tylko jeden lub dwa zarodki. Korzystając z wskazówek ultrasonograficznych, lekarz wprowadzi cienki, elastyczny cewnik przez pochwę i szyjkę macicy do macicy.
Niektóre kliniki płodności pokrywają zarodek “klejem zarodkowym” przed transferem, aby pomóc mu przylgnąć do ściany macicy podczas implantacji. Będziesz szeroko obudzona do transferu zarodków (nie jest konieczne znieczulenie) i prawdopodobnie będziesz mógła obserwować procedurę na monitorze ultrasonograficznym, jeśli oczywiście tego chcesz. Większość lekarzy zaleca, aby zachować spokój przez pierwsze pięć dni po transferze zarodka.
Podsumowanie
Ciąże mnogie są większym ryzykiem pojawiającym się w in vitro, które niesie ze sobą istotne ryzyko zarówno dla matki, jak i niemowląt w porównaniu z ciążami pojedynczymi. Z powodu ciąży mnogiej powikłania medyczne są nasilone i obejmują podwyższone wysokie ciśnienie krwi (stan przedrzucawkowy) i krwotok przedporodowy (krwawienie przed rozpoczęciem porodu). Istnieje również ryzyko opóźnienia wzrostu u niemowląt i większe ryzyko przedwczesnego porodu u bliźniąt. Niska masa urodzeniowa, przedwczesny poród i drobne problemy związane z postępem mózgu dziecka były powiązane z leczeniem bezpłodności, które obejmuje in vitro, a także skomplikowane techniki inseminacji. Kobiety więc powinny podjąć odpowiednie środki ostrożności, aby uniknąć powikłań po przejściu in vitro. Przestrzeganie zaleceń lekarza po leczeniu in vitro jest koniecznością.
Jeśli kobiety były wcześniej w ciąży z tym samym partnerem, z którym obecnie przechodzą przez leczenie in vitro, to istnieje większe prawdopodobieństwo sukcesu takiego zabiegu. Czynniki takie jak historia nawracającego poronienia lub wykorzystywania plemników innego partnera mogą zmniejszyć szanse na zapłodnienie.
Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, że czynniki sukcesu in vitro zależą od owulacji. Dysfunkcja jajników, taka jak wysoki poziom FSH, który wskazuje na niską rezerwę jajników, może zmniejszyć szanse na sukces. Czynniki, które mogą obniżyć wskaźniki ciąż i zmniejszyć sukces z in vitro, obejmują potrzebę dużych ilości leków stymulujących owulację. Kiedy oboje partnerzy są bezpłodni z mniejszymi szansami na sukces.
Istnieje wiele problemów związanych z narodzinami dziecka z in vitro. Są to zniekształcona kończyna lub narząd, wrodzone nieprawidłowości, problemy w wadach mięśniowo-szkieletowych, narządach płciowych oraz układzie trawiennym i neurologicznym. Ryzyko przedwczesnego porodu jest z grubsza podwojone, według holenderskich naukowców i może wystąpić niewielki wzrost ryzyka śmierci po urodzeniu.
Najważniejsze kwestie odnoszące się do powyższego artykułu:
- Zwykle trzy lub pięć dni po pobraniu i zapłodnieniu jaj (lub jeśli używasz zamrożonych zarodków, gdy wyściółka macicy jest gotowa do implantacji), zarodek lub zarodki są przenoszone do macicy. Liczba przenoszonych jaj będzie zależeć od wieku – zaleca się, aby kobiety poniżej 35 roku życia miały na przykład tylko jeden lub dwa zarodki. Korzystając z wskazówek ultrasonograficznych, lekarz wprowadzi cienki, elastyczny cewnik przez pochwę i szyjkę macicy do macicy.
- Jaja i plemniki są przechowywane razem w specjalnym pojemniku i wtedy następuje zapłodnienie. W przypadku plemników, które mają mniejszą ruchliwość (nie pływają tak dobrze), można je wstrzykiwać bezpośrednio do jaj w celu promowania zapłodnienia. Gdy komórki w zapłodnionych jajach dzielą się i stają się zarodkami, ludzie pracujący w laboratorium monitorują postępy. Około 3-5 dni po pobraniu jaja, jeden zarodek lub więcej jest umieszczanych w macicy (nazywa się to transferem zarodków). Lekarz przesuwa cienką rurkę przez szyjkę macicy do macicy i wprowadza zarodek bezpośrednio do macicy przez rurkę.
- In vitro ma wiele kroków, a ukończenie całego procesu zajmuje kilka miesięcy. Czasami działa za pierwszym razem, ale wiele osób potrzebuje więcej niż jednej serii takiego zabiegu, aby zajść w ciążę. In vitro zdecydowanie zwiększa twoje szanse na ciążę, jeśli masz problemy z płodnością, ale nie ma gwarancji – ciało każdego jest inne, w związku z tym nie będzie działać dla wszystkich. Gdy jajniki wytworzą wystarczającą ilość dojrzałych jaj, lekarz usuwa jaja z organizmu (nazywa się to pobieraniem jaj). Pobieranie jaj to drobna procedura chirurgiczna wykonywana w gabinecie lekarskim lub w klinice płodności.
- Embriolog będzie monitorował każdy rozwijający się zarodek w ciągu najbliższych trzech do pięciu dni, szukając zdrowego wzrostu i rozwoju. Do trzeciego dnia po zapłodnieniu (etap rozszczepienia) celem jest posiadanie zarodka sześcio- do ośmiokomórkowego, a do piątego dnia powinna być zdrowa blastocysta. Około 30 do 50 procent zarodków z in vitro dociera do stadium blastocysty. Wszelkie dodatkowe zarodki, które nie zostaną przeniesione, można zamrozić do wykorzystania w przyszłości.
- Po zabiegu możesz zauważyć krwawe lub wyraźne wydzieliny po przeniesieniu. Ten rodzaj plamienia lub wydzieliny jest całkowicie normalny i nie jest oznaką, że zarodek (zarodki) został utracony. Zwykle jest to tylko wynik manipulowania szyjką macicy podczas zabiegu. Również nie jest niczym niezwykłym: łagodne skurcze, wzdęcia, a nawet lekko ostre bóle kilka dni po przeniesieniu. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz pytania dotyczące bólu, którego doświadczasz. Największe zagrożenia dla zdrowia dziecka wynikają z możliwości, że będzie dwoje lub więcej dzieci. Wielokrotności wiążą się z wieloma zagrożeniami, w tym wcześniactwem i ryzykiem, które wynika ze zbyt wczesnego urodzenia.
- Niska masa urodzeniowa, przedwczesny poród i drobne problemy związane z postępem mózgu dziecka były powiązane z leczeniem bezpłodności, które obejmuje in vitro, a także skomplikowane techniki inseminacji. Kobiety więc powinny podjąć odpowiednie środki ostrożności, aby uniknąć powikłań po przejściu in vitro. Przestrzeganie zaleceń lekarza po leczeniu in vitro jest koniecznością.
- Liczba przenoszonych zarodków zazwyczaj zależy od liczby zebranych jaj i wieku matki. Ponieważ szybkość implantacji zmniejsza się wraz z wiekiem kobiet, w zależności od wieku można wszczepić więcej jaj, aby zwiększyć prawdopodobieństwo implantacji. Jednak większa liczba przenoszonych jaj zwiększa szanse na ciążę mnogą.
